Onlangs verscheen de nieuwste editie van de Complete gids voor de Macrobiotische keuken. Het boek begint met het verhaal van dejeugd Aveline Kushi in een eenvoudig dorp op het Japanse platteland. De
keuken die naar mijn indruk de basis is van de macrobiotische keuken. In het boek verhaalt Kushi ook over haar ontmoetingen met vreemde culinaire tradities. Zo leert zij paella kennen en ook de Franse uiensoep. Beide klassiekers geeft zij een, tja ... een interessante wending.
De Japanse uiensoep wordt gemaakt van een gesneden en gefruit uitje. Als de ui bruin is leg je er een aantal ingesneden uien bovenop. Het insnijden moet tot ongeveer de helft van de ui gebeuren en zo dat de ui straks als een bloem uit elkaar zal vallen. Giet een liter water over de uien in de pan.
Deze uienbloemen leken mij wel een aantrekkelijk aspect, minder aantrekkelijk is de manier waarop zij de soep bindt. Zij roostert een aantal eetlepels meel in een koekenpan en blust dit dan af met water. Wellicht heb ik dat anders gedaan dan de bedoeling was, maar bij mij zat mijn hele fornuis onder de spetters. De goede, vertrouwde roux bindt natuurlijk ook prima en vind ik een stuk plezieriger werken. Vervolgens wordt het meel/watermengsel bij de soep gedaan en de soep met miso afgemaakt.
Om de bloemen te kunnen zien moet je de soep in een bord serveren. Het resultaat vond ik niet erg spectaculair, zowel qua aanblik als qua smaak. Maar wie het eens proberen wil, die mag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten